vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Al die pijn
Jij deed me pijn,
en liet me vanbinnen branden.
Als mijn traan langzaam op de grond kapot spat,
Trek ik de la open.
Mijn handen beginnen te trillen,
ik kan niks meer zien van de tranen.
Het eerste mes,
was het beste dacht ik.
Het deed pijn,
mijn arm scheurde open.
De pijn liet me branden,
terwijl de druppels bloed op de grond vallen.
Ik zag vlekken,
dacht dat ik jou voor me zag staan.
Maar het werd zwart,
ik voelde niks meer...
Reacties op ‘Al die pijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!