vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rust
Eventjes Rust, even alleen.
Alleen het water en de wind om mij heen.
Mee golvend op het water,
Maak ik mij zorgen over later.
Ik luister naar het water ik luister naar de wind,
Terwijl ik twijfel over wat hij van mij vind.
De golven worden heviger, het is verre van wind stil,
Een onbehagelijk gevoel dringt binnen, koel en kil.
Voorzichtig laat ik mijn gedachten mee varen op de wind,
Hopend dat ik zo wat rust vind.
Reacties op ‘Rust’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!