1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Wichelroedde naar kleuren
hij schreef
zijn scherven
bracht ze als glas
dacht de vorm
van kristal te gaan erven
in het tonen klonk al barst
hij polijstte
de scheuren dacht
mat transparant
wichelroedde naar kleuren
maar zag en vond
geen oorzakelijk verband
presenteerde zijn schrijven
klinkend als klok maar
uurwerk en wijzers waren kapot
Ingezonden door
Geplaatst op
17-02-2010
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Mislukking Poezie SchrijvenReacties op ‘Wichelroedde naar kleuren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!