Het gemis dat me breekt
Het missende gevoel,
breekt me langzaam op van binnen.
Niemand die weet wat ik bedoel,
ik weet niet hoe ik dit gedicht moet beginnen.
Het is een verhaal met een begin,
maar met het eind niet in zicht.
En ik sta er tussenin,
mijn gevoelens te uiten in dit gedicht.
Verward en verdwaald,
in mijn wereld donker en grauw.
Er zijn tijden geweest waarin ik heb gestraald,
omdat ik wist dat alles goed komen zou.
Maar die onbezorgde tijden,
zijn verdwenen voor eeuwig en voorgoed.
Altijd maar weer blijven strijden,
niemand weet wat 't met me doet.
Duizenden kilometers hier vandaan,
leven bloedverwanten van mij.
Ze mochten niet langer in m'n leven bestaan,
daarom weken ze van mijn zij.
En nu zit ik hier,
verlaten, eenzaam en verward.
Mijn gevoelens zwart op wit op papier,
dromend over een nieuwe start.
Die hoogstwaarschijnlijk nooit zal komen,
omdat mijn droom bijna onmogelijk is.
Ik kan alleen maar blijven dromen,
terwijl ik ze ondertussen heel erg mis.
Niemand die voelt wat ik voel,
die weet wat er in gaat binnen in mijn hoofd.
Niemand die weet wat ik precies bedoel,
omdat iedereen me iets anders beloofd.
Mensen beloven me dat het goedkomen gaat,
maar zeker weten ze het niet.
Niemand weet wat me in de toekomst te wachten staat,
omdat niemand het stekende gemis ziet.
Ik mis ze zo erg diep in mijn hart,
zo erg dat ik het niet eens kan beschrijven.
Ik voel me van binnen zo verward,
en dit gemis zal nog lang in mij verblijven.
Hopend dat het allemaal goed komen zal,
zit ik hier met alle pijn.
Ik dwaal door een eindeloos, donker dal,
niet wetend of er ergens een uitweg zal zijn..
© Nathalie
Ik mis jullie zo..
Reacties op ‘Het gemis dat me breekt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!