want als we op school waren

Een blik was genoeg.
Een blik en meer niet nodig.
Een blik en geen gezwoeg.
Twee waren overbodig.

Jij zat naast me, weet ik nog goed.
We lachte meteen om hetzelfde.
Het zat gewoon in ons bloed!
en na 3 jaar zijn we nog steeds de zelfde.

We kregen schoolboeken.
Spiekbrief voor spiekbrief toverde je eruit!
Onze vriendschap was al snel uit de doeken,
en we lachte luid.

Na 3 jaar nog steeds bij elkaar.
En nog niets veranderd.
In dat ene lokaal daar,
en nooit zijn we veranderd.