bevroren
iedereen loopt
met een boog om me heen
het kan me niet schelen
ik blijf wel alleen
ze zijn bang voor de woede
getekend op mijn gezicht
als iemand naar me kijkt
doe ik mijn ogen dicht
woorden die als wapens
mijn hart bereiken
gevoelens die ik simpelweg
niet meer kan ontwijken
ik sla zelf het geluk
constant uit mijn handen
een vuur van hoop en liefde
stopt met branden
sterk zijn de stenen
gebouwd om mijn gevoel
de emoties lopen door elkaar
en zien geen enkel doel
ik schreeuw om liefdemaar het heeft geen zin
hoe hard moet ik vechten
voor ik dit gevecht win
als ik zeg laat me met rust
zeg ik; laat me niet alleen
mijn hart is bevroren
mijn lichaam is van steen
let maar niet op mijn woorden
en wat ik vertel
ik hoef niks te zeggen
mijn ogen spreken wel
maar blijf het proberen
al stuur ik je weg
geloof me niet
als ik stomme dingen zeg
kijk niet naar mijn masker
kijk alsjeblieft maar door me heen
ook al is mijn hart niet brandend
en verandert in steen
het vertrouwen dat ik zelf
steeds in stukken sloeg
de woorden die mijn hart vertelde
nu is het genoeg
de hand van de nacht
raakt me aan
verkeerde gedachten
die ik steeds weer moet verslaan
verstopt in mezelf
ken ik geen tijd
ik kan het niet beseffen
maar ik ben alles kwijt
Reacties op ‘bevroren’
-
heel erkenbaar is mooi omschreefen mensen gaan altijd van uit dat alles wat je zegt ook meteen zoo bedoelt is okal bedoel je iets anders
charmaine - 27-09-2011 om 18:27