Pour qu'il ne la perde jamais (Het meer)

Ze raakte het water maar net
met de tippen van haar tenen en
het water rilde
zoals hij en zijn ijzig verdriet,
dat plots weer verdween.

Hij rende ze toe (eigenlijk open,
met open armen en ze kwam erin)
en ze voelde zijn andere kant,
die warm was en zacht was en blij.

Ze raakte hem maar net,
met de toppen van haar vingers,
hij omarmde ze, zoals
een sluier van stiekem
om hen heen.