Luister naar me

Luister naar mij, ik neem jullie mee.
Ik vond een fles met een brief, die aangespoeld was aan zee.
Het was een brief, een brief van verdriet.
Een hopeloos meisje dat haar leven verliest.
Je kon het lezen, het was met tranen als inkt geschreven.
De reden weet niemand, alleen God kan het weten.
Het teken van God, dat ik vond wat was geschreven.
Ik weet het niet maar ik moest het met jullie delen..

Ze koos vaak, vaak de verkeerde richting.
Verkeerde vrienden op straat, daar ging ze ook vaak de mist in.
Hoe ver ze ook keek, de haat bleef van binnen bijten.
Het geluk lag verder, veel verder dan ze kon kijken.
De gedachten, dat ze hard moest zijn en hard moest blijven.
Maar, het komt wel goed in betere tijden.
Je word bevrijd door de tijd, je hoeft niks te bewijzen.
Wees blij met wat je hebt, niet met wat je kan krijgen.

Haar ouders gescheiden, het waren moeilijke tijden.
Tijden waar de waarheid verstopt bleef in pijnen.
Maar je krijgt de zon, die achter de wolken zou schijnen.
En je haat en woede zullen ooit een keer verdwijnen.
Ze was de dupe van de scheiding, van haar ouders.
Een maand zonder moeder, toch bleef ze van haar houden.
De ruzies gingen vaak, over vertrouwen.
Maar het verlaten van haar moeder, daar kon ze niet op bouwen.
Wees gerust, je haat word ooit geblust.
Door iemand, een liefde, een kus.
Iemand die er voor je zal zijn en je rust.
Een liefde, zoals broer of zus.
Maar voor nu blijf stil, blijf op je tanden bijten.
Want alles komt goed, zo niet aan een einde..