Kanker.
Ze schreeuwt, genees me van het leven.
Voor mij heeft het geen zin.
Ze schreeuwt, om te genezen.
Maar het is de angst die wint.
Nee, het lukt haar niet.
Haar concentratie die uit koers raakt.
Haar pen valt uit haar hand.
Ze hoort hoe die de vloer raakt.
Maar haar handen in haar haren.
En haar ogen vol tranen.
Staart ze naar beneden.
Met ellebogen op haar tafel.
Haar hart tikt overslagen.
Ziet het licht dat haar omhoog brengt.
Haar lichaam valt weg.
Ze beseft dat ze de dood kent.
Ziet flitsen om haar heen.
En elke flits heeft een betekenis.
Beschreven in foto's ziet zij zichzelf.
En hoe haar leven is.
Hoe haar leven is gegaan.
Ze ziet het in belevenis.
Alsof ze er weer staat.
En alles echt beleving is.
Ze raakt in de war.
Ze moet wennen aan het feit.
Dat alles weggenomen is.
Haar leven is kwijt.
Ze voelt haar laatste traan.
Van haar bestaan gaan.
Van haar wangen vandaan.
Ziet zij hem vallen en vergaan.
Van haar leven beroofd.
Zag de angst in haar ogen.
Kanker, je ziet het brengt verdriet naar boven.
Haar leven weg genomen.
Laat haar rusten boven.
Ooit zal ik je weer zien.
Maar voor nu is het over.
Reacties op ‘Kanker.’
-
hij is geweldig mooi, joyce. (L)
sharonn - 01-02-2010 om 15:57