In een rolstoel met sneeuw.
Gewoon even naar de brievenbus,
vandaag gaat dat niet zeker lukken
want naar de stoep is al een hele klus
zonder onderweg te verongelukken.
Vandaag even geen boodschappen doen
want door die sneeuw kom jij niet heen,
dat is het nadeel van dit seizoen,
met een rolstoel ben je slecht ter been.
De hele dag alleen maar in huis,
de sneeuw verpest je hele leven,
jij voelt je opgesloten in een kluis
en wil het ontvluchten voor heel even.
De sneeuw berooft jou van zelfstandigheid
en de hulp is moeilijk te aanvaarden,
als ik praat over sneeuw voel ik vijandigheid,
de sneeuw knaagt aan jouw eigenwaarden.
Ingezonden door
Geplaatst op
30-01-2010
Over dit gedicht
Een vriend van mij zit in een rolstoel. Ik zie zijn worsteling.
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
MedelijdenReacties op ‘In een rolstoel met sneeuw.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!