vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Anonieme wensen
we delen deur dezelfde kleur
in vreemde ogen ik ken ze niet
maar zal je zeker mogen
zo koester ik je privacy
ik kan je ook gaan weten om
je dan als klankbord te vergeten
ik geef je geen gezicht en
poets de deurmat met mijn voeten
doe vooral aan anderen de groeten
zo gaan we uit elkaar en dwalen
tussen mensen ogen op de grond
die is bezaaid met anonieme wensen
kijkers met interesseschijn laten
de mensen schrikken aandacht
wordt betaald met korte ogenblikken
wie ben ik in de wereld van vandaag
als u mij die vraag nu stelt ik weet
het niet het antwoord is mij nooit verteld
Reacties op ‘Anonieme wensen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!