vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Buitengesloten
Het voelt alsof niemand mij nog mag,
alsof ik word buitengesloten.
Het word weer net zoals de eerste dag,
alsof je om je vrienden moet loten.
Jullie laten mij staan,
toch is er niemand die het ziet.
Jullie lieten mij gaan,
mijn pijn word jullie verdriet.
Als jullie mij niet meer willen,
ik zeg eerlijk dat doet me verdriet.
Ik weet dat jullie gaan gillen,
als een van jullie mij zo ziet.
Omringd door bloed,
het stroomt als water.
Een briefje, het ging sowieso niet goed,
er stond op geschreven, goeie vrienden ! Tot later.
Ingezonden door
Geplaatst op
28-01-2010
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Buitengesloten VerdrietReacties op ‘Buitengesloten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!