vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Haar vlucht
Ik verbied haar niet te rennen,
Ik verplicht haar niet te blijven staan,
Ik weet dat ze nog niet kan wennen,
Ik weet dat ze wilt gaan.
Ik weet dat ze graag vlucht,
Als iets goed en zeker voelt,
Ik weet ze krijgt geen lucht,
Hoe goed je het ook bedoeld.
Ik zal haar laten gaan,
zolang ze dat ook moet,
al kost het soms een traan,
omdat ze het verdriet weer eens opzoekt.
Rust zal ze ooit wel vinden,
Al is ze zich daar nu niet van bewust,
Uitgeraasd door alle winden,
Moe, gebruikt, beschadigd maar eindelijk uitgerust...
Reacties op ‘Haar vlucht’
-
Amaai, opnieuw zo herkenbaar maar opnieuw voel ik me degene waarover je schrijft... dit gedicht is op mn lijf geplakt...
Emma - 22-03-2015 om 09:00