vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een kind dat groeien kan
je streelt wolken
geselt buien
dwarrelt bladeren
fluit langs puien
want je bent de wind
een kind dat groeien
kan tot een orkaan
als jij je eens laat gaan
je speelt met regen
omdat vallen pijn doet
smelt de hagel
troostend op het land
schuimt de golven af
hun beuken strandt
in eeuwige getijden
en verloopt in zand
je drift in vlagen
schuurt langs duinen
en vindt luwte in de
tuinen van de stad
ongrijpbaar in de tijd
de lucht was leeg
en nu weer vol geluiden
van geboren worden
Reacties op ‘Een kind dat groeien kan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!