vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Met imitaties in de hand
hij was kunst
zijn handen vlochten
steen tot transparante vormen
in het raken aan
de hemel schiep hij
schoonheid uit de tijd
zijn bereik dacht
grenzeloos als god
kritiekvol voor de onderdaan
tot de spiegel naar hem keek
een bleek gebogen man
met imitaties in de hand
het was geen kunst
slechts replica’s
van reeds gebaande wegen
in de ontwikkeling
van iets nieuws was hij het
infantiel niveau nog niet ontstegen
Reacties op ‘Met imitaties in de hand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!