vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Wegdromen
Er was altijd iets
van een stil wegdromen,
tussen goudomrande wolken
golvend in
die dauwblauwe zee
van 't stille verlangen
om bij jou te zijn,
ging er soms geen dag voorbij
zonder iets van gemis.
Was er nooit
iemand als jij
die voelde als mij.
Achweet je, misschien
heb ik dit alles
wel gewoon verzonnen,
maar dat ik je lief -
nee, dat niet!
Reacties op ‘Wegdromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!