Geborgen in de donkere maand

ze vraagt
het winters onbehagen
niet langer te verdragen

naar buiten te komen
de huid te schonen door
te spelen in het licht

we leggen haar
het kwetsbaar witte voor
geborgen in de donkere maand

ze blaast een
zoele wind erdoor en
kleurt wat zich zo schaamt

ze raakt
een toon die al
zo lang niet heeft geklonken

het nieuwe leven
draagt muziek die door
de lente wordt geschonken