Mama!
Mama!
Nu pas besef ik wat ik je aangedaan heb, de dingen die ik rond liep te bazuinen over jou!
Nu pas besef ik hoe erg het me spijt en hoeveel ik eigenlijk van je hou!
Waarom ik dit gedaan heb, snap ik zelf niet.
Dit is niet wat jij hebt verdient! Sorry voor het verdriet.
Je bent een super moeder, een betere had ik me niet kunnen wensen.
Nu heb ik dat zelf verziekt, logisch want er zijn grenzen.
Over die grenzen ben ik meerdere keren heen gegaan.
Niet alleen jou, maar meerdere mensen heb ik pijn gedaan.
Nu ik eraan denk snap ik niet, dat ik zover ben gegaan.
Ik kan het niet terugdraaien helaas, maar wou toch nog even zeggen dat het me spijt.
Ik was mezelf gewoon even helemaal kwijt.
Nu pas besef ik dat ik niet verder wil zonder jou,
Maar wou nog even laten weten dat ik heel veel van je hou!
x. je dochter
Reacties op ‘Mama!’
-
Na het lezen van dit gedicht hoopte ik dat het mijn dochter is die dit aan mij schreef. Het vertaalt precies hoe triest de situatie is omtrent mijn dochter naar mij (en de rest van ons gezin) toe is .... Hier heb ik heel erg veel verdriet van en ik niet alleen...
marretje - 29-01-2010 om 22:32