vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
leven
Sluit mijn ogen,
en ben even weg.
Ver hier vandaan,
zoals ik zeg.
Nooit meer terug komen,
zou geweldig zijn.
Voor altijd daarboven,
nooit meer pijn.
Geen gezeur en stres,
wat een mooi leven.
Wie is er zo aardig,
om me dat te geven.
Als ik mijn ogen open doe,
begint alles weer.
Een donker wolkje boven me
doet me telkens zeer.
Reacties op ‘leven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!