Vechten
Daar sta ik dan.
Midden op het plein.
Niemand om mee te praten.
Daar komt iemand aan .
Het is weer zo laat.
Ik word geslagen , geschopt en word uitgescholden.
Niemand die het iets kan schelen.
Opeens word het zwart.
Ik zie en voel niks meer.
Als ik wakker word wil ik bewegen , maar het lukt niet.
Alles doet pijn.
Ik zie heel vel licht .
Er loopt een dokter bij naar me toe.
Hij voelt aan mijn hooft.
Hij zegt wat , maar het wort weer zwart
Ik word weer wakker.
Er staat een paar kinderen om me heen.
Ik wil weg maar het lukt niet , ik zit vast.
Opeens hoor ik wat ze zeggen.
Ik begin te huilen van geluk.
Ik val langzaam in slaap.
Het is ochtend als ik wakker word.
De zuster maakt een washandje nat en legt het op mijn voorhoofd.
Ik bedank haar.
Het word alweer zwart.
Dit keer voor het laatst
*pieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep*
Reacties op ‘Vechten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!