Rood dat zwart verving

ik pakte licht
dat donker hing
verborgen door de nacht
jij zag het rood
dat zwart verving
en ons de morgen bracht

ik kuste je
in lome rust
je lijf ontwakend zacht
jij streelde mij
met ochtendlust in
passie die om schemer lacht


ik haatte je
met stille kracht
jouw raadsels en mijn pijn
jij had me lief
bleef in mijn macht
al was dat vaak maar schijn