vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
voorbij?
Ja, mijn lieve mensen
Het geluk dat gaat voorbij.
Straks zitten we op een eiland,
Met enkel stenen aan ons zij.
Bomen gemarteld,
Gewurgd door benzinedamp.
Bossen, weiden,
verdwijnen, ’t wordt een ramp.
Enkel dauw legt op hun wonden
een zachte balsem in ’t morgenuur.
Regen valt als tranen
over de stevende, smeulende natuur.
Bossen worden stilaan woestijnen.
Waar eens was de natuur,
met schaduwrijke bomen,
vinden we nog …..een stenen muur.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-01-2010
Over dit gedicht
waarom vergaat stillaan de natuur door uitroeiïng, zoals ook de liefde voor elkaar door jaloersheid en haat tegenover elkaar?
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bomensneuvelen NatuurvergaatReacties op ‘voorbij?’
-
Helemaal waar en bijzonder mooi onder woorden gebracht. groetjes van A3
Verwijderde gebruiker - 20-01-2010 om 18:33