Gooide een veeg licht

het was als een geluid op straat
dat ketste tegen de gevels
het raakte de beweging
van de vroege fietser
en gooide een veeg licht
naar de donkere hemel

het zong in de rails
haalde schaduw uit hoeken
en verschrikte de vogels
het kraakte de takken
in een buigend begroeten
van ontwakende wind

het vervaagde de lichten
van nachtelijke kroegen
waar talmende lieden
de zoveelste borrel vermorsten
het geleidde gekscherende
feesters naar huis

het raakte de baby
zijn knuistjes voor ogen
de mond in een lach
de kleine
diep onder de dekens gekropen
uit angst voor de nacht
was het "het"te slim af