Zie dat meisje daar

Gevochten om op de wereld te zijn.
Toch begrijpt ze niets ervan.
Waarom voelt zij nu zoveel pijn?
Daar zit ze dan.
Zie dat meisje zo kwetsbaar en klein.

Gestreden om te leven.
Toch is haar leven naar grijs verkleurd.
Niemand die haar geluk kan geven.
Door dingen die in het verleden zijn gebeurd.
Ze is altijd naar morgen blijven streven.
Toch is ze door de pijn verscheurd.

Ze is gebroken door de tijd.
Daar zit ze eenzaam en verward.
Nog steeds voert zij haar innerlijke strijd.
Ze heeft zoveel verlangens diep in haar hart.

Daar zit ze turend in de nacht.
Achtervolgd door haar verleden.
De maan die vriendelijk naar d'r lacht.
Haar vertrouwen verloren in dit heden.

Altijd heeft ze hoop gehouden.
Ze liet haar kracht nooit varen.
Vertrouwend op de mensen die op haar bouwden.
Maar nu zit ze verslagen uit het raam te staren.

Ze hoopte altijd dat de zon voor haar zou schijnen.
Nu weet ze beter dan toen.
Ze hoopte dat al haar problemen zouden verdwijnen.
Nu weet ze niet wat ze moet doen.

Was alles maar gemakkelijker dan dit.
Dan deed het leven haar niet zo'n zeer.
Ik vraag me af wie het meisje is dat daar zit.
Wie is dat meisje die vecht keer op keer?

Nu zie ik haar betraande gezicht.
Ze fluistert 'wat is alles oneerlijk verdeeld'.
Haar gevoel legt zij nu in dit gedicht.
En dan zie ik; dat meisje is mijn spiegelbeeld..

© Nathalie

Ja, over mezelf.