mijn gedachten

soms weet je het even niet meer.
je zit ergens mee.
je denkt .. denkt.. & denkt.

en dan denk je aan momenten
die je nooit wil vergeten,
of aan momenten die je
liever niet weer wilt zien.

soms word je omgezien
naar de mensen om je heen,
ze kijken je aan
en ze laten je zomaar gaan.

vriendinnen zijn er
om te helpen en te steunen
zeggen ze dan.
maar op dat moment
zien je niet eens dat je iets hebt.

het lijkt of je net word weggezapt,
soms gaan dingen niet zo als je wil
en dan ben je doodstil.
je kijkt om je heen en ziet iedereen voorbij gaan.

mensen om je heen kijken niet eens naar je,
vriendinnen, leraren, kennisen & familie..
laat ze maar gaan
soms kan je het even niet meer uitstaan.

ze denken niet eens na..?
wat zal er zijn?
nee ze praten, babbelen, kwaken gewoon door...
tot op een dag..
dan zien ze wat we met je is..
dan vergeven ze je
dan luisteren ze naar je.
en op dat moment denk je
wat heb ik hier nou aan?

het gaat als maar door en door.
het draait in je hoofd
je kan niks zeggen tot dat je het belooft.