Ik keek ernaar hoe mijn vader mijn moeder sloeg..

Daar zit ik dan, ik heb mezelf opgesloten in mijn kamer.
In slaap komen, gaat steeds langzamer en moeizamer.
Ik denk terug, aan wat er die dag was gebeurd.
Aan de pijn, toen ik werd meegesleurd.
Mn vader was dronken en boos.
Vanaf die dag was ie was weer eens werkloos.
Mn moeder zei er wat van, en hij flipte als een gek.
Stak z’n hand op, en sloeg der op der bek.
Au, niet doen. Ik hoorde de kreten van pijn uit der mond komen.
Zal alles ooit nog is goed komen?
Ik ben het zat, dat steeds dit gebeurd.
Mn moeder met een blauw oog, en der lip gescheurd.
Ik keek ernaar, hoe mn vader mn moeder nog eens sloeg.
Ik dacht; ‘nu heb die z’n frustratie momentje vast weer voor de boeg’.
Zijn ogen spuwde vuur en hij keek naar mij.
Met passen kwam die steeds dichter en dichterbij.
Ik schreeuwde; nee alsjeblieft, doe me geen pijn
Zo hoort een vader niet tegen zijn kind te zijn.
Hij stak z’n vuist op en keek me in de ogen.
Ben ik al die tijd dan bedrogen en voorgelogen?
Mijn vader houd niet echt van mij, anders had ie dit nooit gedaan.
En hij houd ook niet echt van mijn moeder, anders was ie haar nooit gaan slaan.
Ik voel z’n vuist, tegen mijn gezicht.
Hij weet niet hoeveel ellende hij hiermee aanricht.
Ik voel nu pas hoe pijn het doet, en probeer weg te kruipen.
Mn vader loopt naar de keuken, en begint weer te zuipen.
Langzaam kruip ik mijn kamer in.
En denk terug aan deze onzin.
Ik ga voor de spiegel staan, en bekijk mezelf.
Wat zal mijn vader wel niet denken van zichzelf?
Ik ga op bed liggen, en probeer niet aan de pijn te denken.
Maar ik zal dit toch altijd blijven herdenken.
Ik sluit mijn ogen toe, probeer te slapen.
En probeer morgen alles weer op te rapen.