vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Opgelucht
Het duurde maar voor even, maar ik was het alweer zat
Die ruzies die nergens op sloegen, dat jij zulke andere ideeën had.
Dacht je nou echt dat ik mijn hele leven bij je zou blijven?
Dacht je nou echt dat ik dit niet voor jou zou schrijven?
Je leeft in een fantasie wereld, je komt er ook niet uit.
Ik weet niet wat jij denkt, maar ik neem een besluit;
Je kan slijmen,zeuren, het klinkt een beetje stug
Je kan schelden, je kan lachen
Maar je krijgt me toch niet terug.
Reacties op ‘Opgelucht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!