vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Aan spiegels water
licht dat
zacht vermoeid
doorschijnend
met zijn
einde dag gezicht
een laatste lach
in warmte geeft
en flauwtjes glimt
licht dat
alles heeft gezien
ontwaakt door
ijle schemering
toen nacht in
morgen overging
de middag warme lust
gestoofd in lome rust
licht dat
speelt in ogen
haren wit
vissers bruint
in lange zit
aan spiegels water
en je huid in kleur
gezondheid brengt
licht dat
lang naast de
schaduw wil rusten
zich rekt naar een
plaats waar de zon
stil verdwijnt
als het donker
verschijnt
Reacties op ‘Aan spiegels water’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!