De achterkant van alledag

De klok tikt er traag. De kleur
van het door de zon grijsgebleekte
hout lijkt er te versmelten met
de groenblauwe kleur van de zee.

Op het vensterraam tikken
- als ontelbare regendruppels -
al die ogenblikken van tevergeefs
proberen, om te vergeten,

de schaduw op mijn schouders
toen, maar nu - in de vorm
van een paraplu boven m'n hoofd -
blijft het, troostend droog!