de dag voor je het gaf.

de dag voor je het gaf.
heb ik zitten schrijven of je me nog wel mag.
je zag me niet meer staan.
dus wist dat het voorbij ging gaan.
en liet toen wel een traan.
nachten heb ik zitten huilen.
want jij was de gene waar ik achter kon schuilen.
niemand die het weet,
niemand die erachter vraagt.
zullen ze het ooit weten.
het kan me niet meer schelen.
ik ben nu toch al aan het wenen.
je gaat het me toch nooit meer vergeven.