Het enige wat bleef

Ga niet, zei ze.
Haar ogen verder gesloten
dan haar oogleden sluiten konden.
Ze wilde het niet zien.
Maar ze moest.
Haar wimpers lieten een traan los en een schreeuw
die niets meer was dan een schril gepiep
glipte tussen haar stembanden door
toen hij voor dat grote metalen voortuig sprong
en het enige wat van 'm overbleef
was een druppeltje bloed op de rails
en haar liefde voor hem.