Vroeger speelden ze op gras!
De Heer is mijn Herder wie laat Hem uit?
Wie neemt Hem mee naar de velden waar de kogels als fladderende vogels hun vlucht zoekt naar een onschuldige kinderziel die het projectiel door de lucht hoort fluiten
Onzichtbaar de ogen doet sluiten
Terwijl ze niet zo lang geleden voetbal speelden op de velden met hun maatjes
Ze hadden hun helden die ze kenden van voetbalplaatjes
Nu spelen ze
- met om hun nek een plaatje ter identificatie
van weer een gesneuveld kindsoldaatje -
met hun leven in deze hel
Ondertussen kust de maan heel zacht de zon goede nacht
Sterren verschijnen , doet de angst even verdwijnen
Wachtend op wat komen gaat men het boekje openslaat en de zalvende spreuken leest
van Onze Lieve Heer De Heilige Geest
Die de mensen doet geloven alle zegen komt van boven waarachter de mensheid zich kan verschuilen
Omdat elke zonde die je begaat in gebed wordt goedgepraat
Een traan rolt over zijn wang
Hij bedenkt hoe mooi het niet zo lang geleden was
Vriendjes waren vriendjes voetballend op het gras
Reacties op ‘Vroeger speelden ze op gras!’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!