ik was ik

Heel lang geleden,
Was ik gewoon ik
En was jij gewoon jij
We hadden beiden,
Onze eigen gang van leven
Maar op een zonnige dag
Kwamen we elkaar tegen
Ik kon niet geloven wat ik zag
Zo een mooie ogen
En zo een mooie lach
Ik zag je meteen zitten
En jij mij ook
We gingen rustig praten
Over koetjes en over kalfjes
Uren bleef het duren,
Uren bleef het gaan
En moet je nu zien
We zitten hand in hand
Op een bankje aan het srand
Je geeft me een kus op mijn neus
En kijkt me verliefd aan
Gaat op je knieën zitten
En roept ‘wil je met me trouwen?’