Zomaar een stelletje

Ze rijden op het fietspad
in de stromende regen,
’t is herfst met bladeren overal.

Ze rijden hand in hand
dan plotseling een bekende,
een zwaai en dan een harde knal.

Ze liggen over elkaar,
hij vindt dat een zegen,
toch was het een flinke val.

Ze kunnen beiden lachen,
je kunt ze van de straat afvegen,
en ze vervolgen hun weg met gelal.