vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Brekend tussen stenen
ik zag water komen
met verdronken leven
aan mijn handen bleven
de ergste dromen kleven
huizen kropen open
vallend over straat
torens storten zich
naast flats tot vergezichten
brekend tussen stenen
vluchten resten leven tot
de aarde schokt de beving is
niet al zijn kracht vergeten
een koppel vogels
duikt in het grijze stof
de dood al in de krop
sterven zonder vlerken
paniek stroomt wild
in ogen die zich sluiten
houd de wereld buiten
want chaos wil erin
Ingezonden door
Geplaatst op
19-11-2009
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Aardbeving Apocalyps TsunamieReacties op ‘Brekend tussen stenen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!