dit is echt waar.

wat doe ik hier.?
Ik ben alleen.
Zo alleen heb ik me nog nooit gevoeld.
Ik ben ziek.
Ik word wakker en me maag draait zich om.
Overdag krijg ik geen hap binnen.
ik word er ziek van.
Duizelig, moe, ziek.
En wie stopt dit?
NIEMAND.
iedereen kijkt ernaar.
maar iets doen ho maar.
en dan naar mij luisteren ook niet.
ik moet hier keihard voor vechten.
er zijn momenten dat ik breek.
dat ik ook gewoon wil zijn.
gewoon kunnen eten.
niet jezelf hoeven dwingen om te eten.
het is heel confronterend.
ik kan er met niemand over praten.
niemand voelt het zelfde als ik.
Me vriendinnen?
ja ze vinden het naar.. maar na twee keer gehoord te hebben dat ik em ziek voel hebben ze het wel gezien.
M'n ouders?
nee, die snappen me niet. ze begrijpen het niet.
Niemand begrijpt me.
ik vecht me kapot tegen mezelf.
ik haal slechte cijfers.
ik zit slecht in me fel.
ik ben één groot masker.

Zo ben ik niet.
Ik ben het lachende vrolijke meisje.
het meisje dat nooit breekt.
het meisje dat o ' zo sterk lijkt.
ik ben dat meisje niet.
ik ben het niet.
het is mijn masker.

de vraag is dan ..
waarom ga je niet naar een dokter.?
nee die snappen het ook niet.
en soms zeggen ze zelfs dat het eetstoornis anorexia heb.
dat doet verschrikkelijk veel pijn als ze dat zeggen.
ze snappen dan niet dat ik WIL eten.
ik weet hoe ziek ik anders word.
en zij zien dat niet.
ze luisteren niet.

Niemand luistert.
Niemand begrijpt.