vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Maak me wakker
Bij ’t krieken van de dag,
komt de eerste zonnestraal,
zo teder als een glimlach,
mij troosten in zijn taal.
Het lichaam van de aarde,
vraagt om een zomerzoen.
Ik ook, ik smeek om warmte,
naar de liefde van toen.
De bloemen die ontluiken,
maar mijn hart gaat op slot.
Open mijn deurtje,
help me toch God.

Ingezonden door
Geplaatst op
18-11-2009
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hulpvragend TroostzoekendReacties op ‘Maak me wakker’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!