mama, je doet me pijn

Lieve mama

ik wil je zoveel zeggen
een speciale band aanleggen
maar iets zegge kan ik niet goed
ik heb steeds weer geen moed
dus daarom schrijf ik nu deze brief
hoe hard het ook aan komt onthoud ik heb je altijd lief

ik wil niet in Duitsland wonen
jij bent daar heen gegaan en ik moet maar steeds blijven komen
jou woorden maken in mijn hart een hoop gaten
ik zal mensen niet steeds in de steek te laten
je was er nòòit voor mij,
en opeens kwam jij ….
je komt te lief doen, te veel slijmen, doen alsof je de perfecte moeder kan zijn
maar ik moet je toch ff zeggen stop daarmee want het doet me heel veel pijn
je bent namelijk niet zo
ik kom omdat jij anders verdrietig bent en ik doe je geen pijn
want ik heb wel talen
talent om mijn ogen
je hebt nooit tegen me gelogen hoop ik maar ik voel me nog steeds bedrogen
want jij koos voor kees en je stomme huis
ik voel me bij jou gewoon niet thuis
je denkt dat alles tussen ons super goed gaat
maar dat gaat het niet sorry ik zeg het wel laat
maar ik wou je niet kwetsen of nog meer verdriet geven
ik wil gewoon happy met jou samen leven
dit gaat hard aan komen maar zolang dat tussen ons niet gaat
zeggen mijn hersens ik hou van je terwijl mijn hart je verlaat
ik wil dat ik weer normaal met jou kan praten
zonder dat ik denk je bent mijn moeder maar ik kan je nog steeds gaan haten!!!!!
ik heb echt heel veel verdriet
en dat krijg ik vooral door jou als je dat nog niet ziet
mama, wat doe je me aan?
waarom ben je niet op tijd …. Achter mij gaan staan?
Waarom mama … kon je mij niet gewoon steunen?
ik heb geen moeder waar ik als het moeilijk voor me is tegen aan kan leunen
en dat maakt mij kapot van binnen.