vorige gedicht
vorige gedicht
Je benen vlamden op
heb de mooiste stronk
getrokken uit het veen
je vormen uit het natte hout gesneden
je benen vlamden op
langs jaarringen van
generatieslang geleden
het hoofd met
lange haren mocht
ik tot het laatst bewaren
met de kleinste guts
heb ik je trekken rondgelijnd
ogen in verwondering gebogen
het veen heeft jou je jeugd
weer terug gegeven onder mijn handen
kom je als volwassene tot leven

Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2009
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Houtsnijwerk Kunst LiefdeReacties op ‘Je benen vlamden op’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!