Het is niet eerlijk

Het gebeurde toen ik alleen was.
Ik was alleen
Helemaal alleen
Niemand om me heen
Waarom niet?
Ze waren er niet
omdat ze dat niet wouden
ze waren niet bij me
omdat ze niet van me helden
Ik liep trappen op en af
maar nergens was iemand
Daarna liep ik naar de badkamer
Zette de kraan aan
zodat de rode vloeistof weg zou kunnen lopen
Ik pakte het nagelschaartje
en prikte in de kloppende ader in mijn hals
Toen er eindelijk bloed uit liep
schreef ik snel op de spiegel:

"Mama, Papa, Naomi, Stella en Ibrahim,
ik hou van jullie maar dat is niet wederzijds
daarom kan mijn liefde maar beter niet bestaan.
Want een liefde alleen kan niet
Dat hoort anders
Dat hoort samen te zijn
Liefde is bij elkaar
En niet alleen.
Daarom ga ik nu. Doei"

Ik krabbelde er een smiley en een bloem bij en drukte een lipstick kus erbij.
Alleen leek het verdacht veel op bloed..
Net toen ik ging huilen, en me bedacht, zat ik hier.
Achter een tafel in een grote, witte kamer.
Ik voel het bloed langs mijn lichaam stromen
ik bewoog mijn hand
Hij was zwaar
Te zwaar
ik voelde een kus op mijn voorhoofd.
Uit het niets.
Nog een.
En daarna weer.
"Lisa - lisasasa"
Echode het.

Een paar minuten later opende ik mijn ogen.
ik hoestte.
Ik keek op mijn horloge, althans,
dat probeerde ik.

Met mij is het nog goed afgelopen.
Ibrahim en ik zijn nu getrouwd.
Ik moest dit toch even opschrijven.
Er is altijd wel iemand die van je houd.
Veel succes en pleeg NOOIT, NOOIT zelfmoord!
Je komt de goede mensen nog wel tegen,
misschien zitten ze nu zelfs hetzelfde te lezen als jij.