vorige gedicht
vorige gedicht
Verliefdheid is ontelbaar
Prima ging het, zoals het gaat
Dacht ik dat je me nooit verlaat.
Jouw leuke stem, en mooie lach,
Nu maar hopen dat je me nog mag.
Ik heb niks verkeerd gedaan,
Jij hebt me laten staan.
Ook al was het een beetje mijn schuld,
Zoals iedereen zegt: dikke bult.
Ik durfde niks maar wou het wel,
Nu gaat pas de bel.
Dat ik je nog mis,
Dat voel ik nu het over is.
Maar mijn wintervoorraad voor jou is nog niet op,
Dat betekent dat mijn liefde ook nog niet stopt.
Reacties op ‘Verliefdheid is ontelbaar ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!