Weemoed
O, weemoed dat mijn hart omsluit
waarom doe je zo zeer?
Waarom ga je niet mijn leven uit
en kom je telkens weer?
Dagelijks verkrampt mijn wereld
in takken van pijn.
Waarom is mijn eenzaamheid verzegeld
en ben ik alleen in de woestijn?
De wind speelt een spelletje
met mijn hart en met mijn ziel.
Mijn geluk is een dun velletje
weemoed volgt me op de hiel.
O Heer, verlos me van mijn weemoed,
laat het zijn verleden tijd.
Geef me hoop, geef me moed
dan ben ik van eenzaamheid bevrijd.
Ingezonden door
Geplaatst op
07-11-2009
Over dit gedicht
Soms vraag ik me af waarom sommige mense altijd tegenslagen hebben en anderen niet. Soms wordt het wel eens te zwaar om dragen. Ze wreten aan je hart en stemmen je weemoedig.
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Verdriet WeemoedigReacties op ‘Weemoed’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!