Winter

De zomer sterft,
weemoed, droefheid om ons heen.
Alles wit en stil,
de bomen kaal,
de aarde kil.
Ieder blad
heeft zijn geluk gehad,
geschaard rondom de moederboom,
blijft het liggen zonder droom.
Als dank voor het leven,
dat de moederboom hun heeft gegeven,
houdt het moeders voeten warm.
Wat is de mens toch arm!!
Val nu blad, val nu neer
morgen ben ik er misschien niet meer.
Niemand zal me nog verwarmen
en omarmen.
Ook voor mij is dan de zomer voorbij
en staat de winter aan mijn zij.
Zoals het bos in leegte en nood,
verbonden met de dood.