Vergeten
Het is donderdag ik zit in de les en staar uit het raam.
Telkens als ik zucht verschijnt er in mijn ogen een traan.
Die traan is niet van geluk maar van verdriet.
Ik wou dat jij mijn gedachten verliet.
Telkens als ik je in mijn gedachten zie krijg ik een kriebel.
Een kriebel waar ik niet aan kan krabben.
Een kriebel waar niemand wat aan kan doen.
Ik wil het niet maar ik denk; ik ben verliefd!
verliefd zijn, Wat moet ik ermee?
Het is zomer en ik loop langs de zee.
Ik wil even alleen zijn.
Ik denk aan je, en dat doet pijn.
Ik kijk naar de ondergaande zon.
en ik voel me zo dom,
terwijl ik dat eigenlijk niet ben.
ik praat met iemand die ik helemaal niet ken.
Ik zie je lopen en draai me om.
En gelijk voel ik me weer heel erg stom.
Ik wil met je praten maar durf het niet.
ik voel me echt als een slappe spriet.
ik zit op mijn bed te staren naar het plafond.
denken aan die dag dat het allemaal begon.
Je bent aardig, Je bent leuk.
En soms lag ik om je in een deuk!
ik wil je vergeten, ik hoop dat je me begrijpt.
ik wil weten of volgend jaar de liefde weer rijpt.
Ingezonden door
Geplaatst op
28-10-2009
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LiefdeReacties op ‘Vergeten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!