vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gevangen
Ik ben gevangen.
Gevangen in mijn eigen wereld.
Gevangen door de mensen om mij heen.
Ik kan niet weg, nergens is er een uitgang.
Onbewust gevangen, zoals een vis in een kom.
Zonder reden is heel mijn leven al bedacht, en het is zo hard als steen.
Niet te breken niet te veranderen.
Hoelang duurt deze wereld.
Eindigd hij ooit.
Dat weet niemand, maar met jou kom ik er wel doorheen.
Reacties op ‘Gevangen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!