respect moet je hebben.
mensen zeggen altijd wel:
na regen komt zonneschijn!
maar als dat zou kloppen...
waar zou die zon dan gebleven zijn?
ik zit weer in die put,
het touw is afgebroken waarmee ik klom,
het water is weggelopen onder mij,
het water waarin ik zwom.
die lach op me gezicht,
is veranderd in een traan,
en altijd spookt het door mijn hoofd
hoelang moet dit nog verder gaan?
ik heb soms geen zin meer,
geen zin meer in mijn leven,
al weet ik wel zeker,
dat ik nog een hoop mooie dingen zal beleven.
maar dit kan ik niet langer aan,
mijn emoties sluit ik diep op in mijn hart,
niemand mag erachter komen,
want dat vinden ze apart.
neem me nou gewoon zoals ik ben,
ik ben niet de mooiste, ben niet de leukste,
maar respecteer hoe ik doe,
hoe ik me voel,
wat ik vind, en wat ik wil!
Reacties op ‘respect moet je hebben.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!