pesten
Mijn hart is veel te klein
Het zit vol emoties en pijn
Het zit vol met scheuren
Mijn hele moeder zijn, is aan het treuren
Het is weer helemaal mis,
Weer terug bij het begin.
Ondanks mijn glimlach,
zitten er vele tranen opgepropt.
Een traan rolt over mijn wang,
langzaam een weg zoekend.
Te vergelijken met mijn gevecht,
angstig maar vooral boos.
Meer tranen over mijn wang,
stromen naar beneden.
Druppelen van mijn kin,
spatten op de grond uit elkaar.
Net zoals ikzelf
mijn verdriet heeft de top bereikt.
Ik val naar beneden,
en ik breek ……helemaal.
Ik ben kapot
Waarom doen mensen elkaar zo’n verdriet
STOP
Stop met dat gepest…..
Mijn kind en ons gezin gaan kapot.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-10-2009
Over dit gedicht
ik heb zo te doen met mijn kind
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angstenkapot VerdrietReacties op ‘pesten’
-
Erg mooi, ik snap hoe je je voelt als geen ander (L)
Cocosnootje - 06-10-2010 om 12:34