1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

STERVEN

Mijn kleine vlam dooft langzaam uit,
mijn hoop is weg, mijn hart dat sluit.
Hoe angstig stil, op dit late uur,
eenzaamheid, verlatenheid, gloeit als vuur.
De zomer is reeds voorbij,
wintertijd is er voor mij.
De avond valt, het schemer groeit,
mijn laatste wens is uitgebloeid.
Ik voel me moedeloos,
en sterf geruisloos.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Door een enorm groot verdriet, kan men het gevoel hebben innerlijk te sterven. Niets kan je nog bekoren

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Eenzaamheid Melancholie Verlatenheid

Reacties op ‘STERVEN’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

STERVEN