Verdwijnen
Ik wil niet naar therapie.
Moet vandaag 4 er weer zijn
Samen met mijn moeder en broertje.
Ik voel me er niet fijn.
Voel me opgesloten daar.
Voel me niet op mijn gemak.
Wil er niet zijn.
Dat ene uurtje, wil ik het liefst,
dat ik door de grond zak.
Eventjes verdwijnen.
Voor heel even maar.
Even ver weg.
Andere mensen vinden dit vaak raar.
Therapie zou moeten helpen.
Maar voor mij heeft het geen nut.
Dankzij elke keer die gesprekken.
Raak ik steeds dieper in de put.
Tenminste, dat ik was ik denk!
Ik weet niet hoe het gaat komen.
Ze proberen te helpen.
Nu maar hopen, dat het goed gaat komen.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
07-10-2009
Over dit gedicht
Soms..
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Verdwijnen WegReacties op ‘Verdwijnen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!