Radeloos

Radeloos

Ik lig hier in bed,
het is donker om mij heen.
De klok verbreekt de stilte,
ik ben met mijn gedachtes alleen.

Ik staar naar de muren,
ik zie beelden van mijn leven.
Een koude rilling kruipt over mijn rug,
ik moet dit overleven.

Deze harde wereld al mij niet ontgaan,
ik zal keuzes moeten maken in dit leven.
Een leven met mijn bestaan.
Maar ik voel me verdwaald als een kind.
Verdwaald in 100 vragen,
zonder dat ik antwoorden vind.

Het zijn mijn gedachtes en ik,
de beelden op de muren.
De tijd gaat maar voorbij,
minuten worden uren.
Een akelig gevoel van onwetendheid.
Alsof ik het verschil ben vergeten,
tussen fictie en een feit.

Ik lig in bed met pijn in mijn buik,
alsof er een mes in wordt gestoken.
Ik kan niet slapen van alle stress,
verdwaald in de vragen terwijl de tijd blijft lopen.

Ik ben bang voor het gevaar,
bang voor het leven.
Ik voel de twijfel van de antwoorden,
van de vragen die ik moet geven.

Het leven zal nooit makkelijk zijn,
in deze grote wereld ben ik heel klein.
Ik ben radeloos en verdwaald,
ik wacht tot iemand mij uit deze moeilijkheden haalt.